Zinema beltza jazarpen baino pasio generoa izan dela erraten ahal dugu.Zerengatik, ba, hori? Emakume fatalari esker. Baita emakume hauen sorginkeriaz liluratuta bere irudi menderatzailea galtzeko prest film hauetan agertzen diren gizonei esker ere , emakume boteretsu eta adimentsu hauei gune ahalguztiduna ematen diotelako.
​
Zinemak, urte luzeetan , nahiz eta XX. mendeko arte modu berri bat izan, ez du lortu nagusi izan den tradizio misoginoko emakumearen irudia aldatzea. Arte berria, baina mezu zaharkitua, beraz . Gizonek eta, hein handi batean, gizonendako egina . Hori dela eta, hastapenetatik giro puritauez kutsatua agertzen zaigu, eta erakusten dizkigun emakumeak onak, koitaduak eta otzanak dira.
​
Ez luzerako, ordea, Estatu Batuetako zinemagileak azkar konturatu baitziren sexuaren errentagarritasunaz, eta ordura artioko emakume ileori zintzoek baino, beltzaran maltzurrek gehiago erakartzen zutela gizonezkoak.Baita aktoreek eduki zitzaketen garrantziaz ere, alegia mitoak zuen indarraz.Hortik sortu zen Hollywooden hain ezaguna egin zen star –systema eta honekin batera jendartearendako eta bereziki emakumearendako jokabide eredu berriak ezarri ziren. Emakume fatalak zinemaren industriak eraiki nahi zuen mitologia hori borobiltzen lagundu zuen.
​
Emakume pertsonaia hauek beti toki likits, ilun eta ospe txarrekoetan agertzen dira, gehienetan gauez, ordura artioko emakume elizkoi eta etxekoandre zintzoaren kontzeptua hautsiz eta arau moralaren erregelak eraldatuz, sexu grina eta desira agerian utziz. Zinemagile batzuen misoginia eta sukar-ametsen ondorioz, zinemaren emakume fatala pertsonaia errealista eta oniriko moduko baten antzera gauzatzen da, eta egunerokotasuneko ezkutuko desioak islatzen ditu.Jendartearen instintu makurrenak argiratuz, publikoak enpatiaz eta mirespenez begiratuko ditu emakume gaizto, basa, eder eta hipnotizatzaile hauek.
​
Emakume honen xarma tramaren protagonista maskulinoaren irudi arrazoinatzaile eta garailearen kontrajarria da.Gizon hau gutitan izaten da emakumearen helburua, bere beharrak edo nahiak betetzeko bitartekaria bertzerik ez.Emakumeak berak erabakitzen du eta gobernatzen du bere burua eta gorputza, eta honetaz baliatzen da gero bere helburuak zapuztuko dituen heroiaren inguruan amarauna ehuntzeko. Emakume fatala hotza eta ankerra da, jendarteak ezartzen dizkion arauen hauslea eta horretarako denetarik erabiltzen du : abestiak, elkarrizketa zorrotzak, betazal jausialdiak, aldaka kulunkatzeak edota dantza limurtzaileak. Zentsuraz beteriko garai hartan, zinema beltza erakutsi baino iradokitzearen artea gailurrera eraman beharrean aurkitu zen , eta ezin da ukatu horretan baduela xarma.
​
Zoritxarrez, emakume hauendako filmen akabailak beti zigortzaileak izaten dira eta ordenak eta legeak irabazten du .Horregatik, beti ere ikuspegi matxista eta errepresibo baten begiradatik, emakume fatala ezin da onik atera, bere okerrak eta maltzurkeriak zulorat bideratzen baitute ( ziegarat, heriotzerat…).
​
Nolanahi ere, aipatu beharra dago pertsonaia honen agerpenak zinemagintzarendako garrantzia handia izan zuela, bai gidoien narratiban, baita eremu dramatikoan ere eta hurrengo urteetako zinemagintzarako emakume adimentsu, aske, indartsu eta gutiziagarri bati ateak ireki zizkiola.
